EuskadiSin categorizar

Bakea, feminismoa eta iraultza

Ezker Anitza-IUrentzat, egunero martxoaren 8a da, eta, beraz, gaur, mundu osoan zehar pertsona guztiok erabat garatu ahal izango garen mundu bat lortzeko emakumeen eguneroko borroka balioetsi eta ikusarazi nahi dugu. Gero eta hondatuagoa den mundua, beraz, irauli eta kaltetzen gaituen logika normalizatua aldatu behar dugu.

2023 eta 2024ko urtearen hasiera tentsio geopolitikoaren eta krisi eko-sozialaren testuinguruan kokatuta daude, eta ohartarazi nahi digute gero eta denbora gutxiago dugula eta begirada globala behar dugula egoera honetara eraman gaituzten oinarriak eraldatzeko, besteak beste, genero-desberdintasuna.

Iraultza gehiago behar dugu, iraultza ideologiko bat, desberdintasuna naturalizatzen duten eta munduko leku txiki batera mugatzen gaituzten premisekin amaituko duena. Pertsonak, planeta eta haien beharrak identifikatu eta lehenetsiko dituen iraultza soziala, gutxi batzuen nahi eta pribilegioen aurrean. Hazkunde amaigabearen logika alde batera utzi eta iraunkortasunaren eta bizimodu onaren logika txertatuko duen iraultza ekonomikoa. Iraultza horrek botere-abusua eta indar-abusua eragotziko ditu, ondorioak alde batera utzi gabe egiten duten hiltzailez betetako mundu baten aurrean.

Feminismo gehiago behar dugu begirada zabaltzeko eta egiturazko desberdintasunak zuzentzeko, zaintza lehentasunezko gizarte-gai gisa txertatzeko, erantzunkidetasunetik erantzuteko eta botere-harremanen beste esparru bat ezartzeko, pribilegioak indargabetzea lehenesteko eta elkarrizketa eta konponbideen eraikuntza kolektiboa sustatzeko.

Bake gehiago behar dugu, gorrotoaren diskurtsotik bestea bakarrik suntsitzen delako, desberdina, bere gizatasuna ukatzen zaiona, eraso egin ahal izateko, historian zehar ikusi dugun bezala. Gerrak bizitza eragozten duelako eta planetaren suntsipena azkartzen duelako. Izan ere, kontzientziarik gabeko amorrua ahulenari zuzentzen zaio beti, gizarteak nabaritzen duen frustrazioaren erantzulea ez denari.

Gaur Ezker Anitza-IUk kapitalismoa eta inperialismoa salatu nahi ditu, desberdintasuna eta pertsonen eta planetaren esplotazioa sostengatzen duten esparruak direlako. NATO salatu nahi dugu horretarako tresna gisa, eta palestinarren genozidioa salatu nahi dugu, gure gobernuak egunero gure hiri eta herrietako kaleetan egiten den sarraskiaren aurkako aldarria egin gabe exekutatzen ari direlako.

Aurten, feministok balioa eman nahi diogu emakumeek bakearen alde egindako borroka historikoari, eta milioika pertsonaren nahitaezko desplazamendua salatzen dugu, errefuxiatuei laguntzeko benetako politikarik garatu gabe. Hori saihesteko eta bakea bermatzeko, enpresa transnazionalen botere korporatiboaren aurka borrokatzen jarraituko dugu, baita mugen militarizazioaren gehikuntzan duten paperaren aurka ere. Baina baita ere, neoliberalismoak bere garapen harraparienean erabiltzen duen eskuin muturraren gorakadaren aurka. Kapitalismoarentzat eta patriarkatuarentzat, gutxiago balio duten gorputzak eta bizitzak daude, eta horrela normalizatzen da emakumeen, arrazializatuen eta migratzaileen aurkako indarkeria, edo desberdin pentsatzen duen edonor.

Feminismoak salatzen duen desberdintasuna estrukturala eta globala da, sistema kapitalista eta patriarkal batek finkatua eta sostengatua. Sistema horren helburua gutxi batzuentzat onurak lortzea da, gainerako pertsonen kontura, baina gogorrago jokatuz zaurgarrienengan eta zapalduenetan, emakumeak aniztasun osoan (migratzaileak, arrazializatuak, trans, dibertsitate funtzionala dutenak, gazteak eta adinekoak).

Sistema horrek, mantentzen jarraitzeko, emakumeek doan zaintzea eta eskulana emateko hezten jarraitzea behar du. Jaiotza-tasa sustatu nahi dute, emakumeen gorputza kontrolatuz, pertsonei beren bizitza-proiektua garatzeko aukera emango dieten laguntzak ahalbidetu beharrean, eta, hala nahi izanez gero, familia bat eduki ahal izatea, guztia sakrifikatu beharrik gabe.

Horregatik, sexu- eta ugalketa eskubideei buruzko otsailaren 28ko 1/2023 Legea betetzeko eskatzen jarraituko dugu; izan ere, urtebete geroago, autonomia-erkidegoek legea nola blokeatzen duten ikusten jarraitzen dugu, legea erabat garatzea eragotziz. Lege horren helburua zen haurdunaldia borondatez eteteko eskubidea baliatzerakoan emakumeek zituzten oztopoak ezabatzea, hezkuntza afektibo-sexuala bermatzea eta gure gorputzarekin lotutako eskubideetan aurrera egitea.

Bizitzaren iraunkortasuna gizarte osoaren erantzukizuna da; hala ere, zainketen antolaketa sozialak kapitalista eta patriarkala izaten jarraitzen du. Zainketen konponketa etxekoen unitateei dagokie, eta batez ere emakumeei, doan eta “maitasunagatik”, baina merkatura ateratzen denean erabateko prekarietate-egoeran egiten du, eta, beraz, emaitza zaintza-lanaren banaketa da, genero-desberdintasunean, etnian eta gizarte-klasean oinarrituta.

Horregatik, feminismo gehiago behar dugu, pertsonen beharrei erantzungo dien gizarte bat eraikitzeko, baina ez emakumeen bizi-proiektuaren kontura. Martxoaren 8an, borroka feministan inplikazioa behar dugu, ez bakarrik emakume guztien aldetik, baita gizonen aldetik ere.

Martxoaren 8an milaka emakume eta gizonekin batera izango gara kaleetan, bizitzeko feminismoa aldarrikatzen eta eskubideetan aurrera egiten jarraitzeko beharra aldarrikatzen, eta lan guztien banaketa justu eta demokratikoaren alde egiten, bereziki emakumeok aitortu gabe eta ikusezin mantentzen ditugun zainketa-lanen alde.

Jakin badakigulako feminismoa gauzak behetik alda daitezkeen adibidea dela, iraultza feminista eskatzen dugu alternatiba eraldatzaile gisa gizarte justu, solidario eta berdintasunezko baterako, beti bakean bizi ahal izateko.

Martxoaren 8an, BAKEA, FEMINISMOA ETA IRAULTZA

Erlazionatutako mezuak

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Back to top button